Van de sneeuw in de drup, en weer terug
Door: Ingeborg
Blijf op de hoogte en volg Marcel en Ingeborg
26 Januari 2017 | Canada, Vancouver
De afgelopen week stond voor ons in het teken van de omgeving verder verkennen en nieuwe mensen ontmoeten.
Een aantal maanden geleden zijn we in Nederland begonnen met geocachen, dat is een soort schatzoeken met behulp van aanwijzingen en een kompas op je telefoon. Dit kun je over de hele wereld doen: op onopvallende plekken hebben mensen caches (doosjes) verstopt en het is leuk om die proberen te vinden. Behalve lekker buiten zijn is het ook een mooie manier om een stad te leren kennen, want je komt op plekken waar je normaal gesproken niet zo snel naar toe zou gaan (woonwijken, parken) maar waar vaak een mooi uitzicht of een bijzonder verhaal bij hoort. Vorige week zaterdag hebben we een rondje gemaakt in de buurt van ons huis om een aantal caches te zoeken. Voor één daarvan was de opdracht om deze te vinden samen met heel ervaren geocacher. Via internet had Marcel snel iemand opgeduikeld en daar hebben we mee afgesproken. Deze cache was gelukkig snel gevonden en van de rest van ons lijstje hebben we ook het meeste kunnen afstrepen, dus dat was een succesvolle dag.
Op maandag zijn we naar een borrel geweest van de lokale couch surf-afdeling. Marcel doet al langer aan couch surfen (als je op reis gaat, slapen bij locals en ook in je eigen huis reizigers ontvangen) en wist dat er soms ook borrels worden georganiseerd waar zowel locals als andere reizigers komen. Voor ons natuurlijk een leuke manier om wat mensen te leren kennen hier.
De rest van de week heeft het hier aan een stuk door geregend, waardoor onze wens dat de straten weer sneeuw- en ijsvrij zouden worden inmiddels is uitgekomen. Om dat te compenseren zijn we op zaterdag naar Cypress mountain, één van de bergen rondom Vancouver, gegaan om te sneeuwschoenwandelen! We konden kiezen tussen de bus van 6:45 en 8:00 uur ’s ochtends en zijn toch maar voor de late optie gegaan. In ongeveer een uurtje ben je dan op de berg waar je kunt skiën, langlaufen of sneeuwschoenwandelen. Die dag was het heel rustig, waarschijnlijk omdat veel mensen dachten dat de sneeuw niet goed meer zou zijn na een week regen. Maar regen in de stad betekent sneeuw op de berg, dus dat was alleen maar leuk! Het gebied met wandelpaden was niet zo heel groot, maar we hebben ons er de hele dag erg goed vermaakt op prachtige paadjes door het heuvelachtige bos. Ons plan om halverwege ergens chocolademelk te drinken was helaas iets uitdagender dan verwacht. De eerste ‘warming hut’ die we tegen kwamen was ook niet meer dan dat: zelfs een wc was er niet, laat staan chocolademelk. Dan maar door naar de volgende hut, waar volgens de plattegrond wel eten en drinken te krijgen was. Maar toen we er aan kwamen bleek deze nog in de steigers te staan! Gelukkig was er op het beginpunt van de tocht een café en daar smaakte de koek en zopie extra lekker.
Tussen alle avonturen door moest ik (Ingeborg) natuurlijk ook nog werken. In Ottawa zat ik op de universiteit, maar hier in Vancouver breng ik mijn dagen in het Vancouver General Hospital door. Dat is leuk want zo kan ik mooi zien hoe het ziekenhuis hier in elkaar zit en waar de resultaten van mijn onderzoek straks gebruikt gaan worden. Ik moet wel altijd een mondkapje op als ik door het patiëntengedeelte van het ziekenhuis wil lopen, want ik heb geen griepprik gehaald en ze willen niet dat ik kwetsbare patiënten besmet. Wat verder anders is dan ik gewend ben, is dat als er iemand in het ziekenhuis bijna dood ligt te gaan, dit door het hele ziekenhuis wordt omgeroepen ("code blue, code blue, emergency response required on floor 3"). Maar meer dan dat krijg ik er gelukkig niet van mee. Verder heb ik aardige collega’s en een prima werkplek, dus ik kan lekker werken.
Als afsluiter nog een aantal dingen die we de afgelopen tijd opvallend vonden:
• Metro’s hebben geen chauffeur, maar worden automatisch vanuit een centrale aangestuurd. Een leuke bijkomstigheid is dat je voorin door een groot raam de tunnel in kunt kijken.
• Bussen hebben voorop een rekje voor als je je fiets mee wil nemen. Dat zou in Nederland ook wel handig zijn!
• Bij de bushalte staan mensen altijd in een rij te wachten, ook al komt de bus er nog lang niet aan.
• De supermarkt is een blijvende uitdaging. Shampoo en haargel zijn moeilijk uit elkaar te houden. Sla ziet eruit als andijvie, en als je naar andijvie vraagt krijg je witlof. Nacho chips wordt verkocht in zakken van een kilo.
• Kerstversieringen blijven overal nog lang hangen. Kerstliedjes zingen of draaien op de radio tot ver in januari is heel normaal.
• Hadden de honden in Ottawa vaak schoentjes aan, hier dragen ze regenjasjes bij het uitlaten.
• Gesprekken die we vaak hebben: ‘Amsterdam? Oh I love Amsterdam!’ Wij: wat vond je er het leukst? ‘Dat weet ik niet meer, ik was er maar één dag.’ Of: ‘Dutch? My wife/mother/neighbor is also Dutch!’ en dan blijkt dat die vrouw/moeder/buurman alleen in Nederland is geboren en verder de taal niet spreekt.
Groetjes!
Ingeborg
-
26 Januari 2017 - 09:32
Janna:
Leuk verslag weer! Blijft leuk om te lezen! Succes daar! Gr. Janna -
26 Januari 2017 - 11:04
Jacolijne:
Wat een leuk verslag om te lezen!
Cool dat je over kan geocachen, zelfs waar jullie nu zijn. Echt leuk dat je via die app ook andere mensen kan ontmoeten.
Couch surfing ken ik! Wat leuk dat Marcel daar aan doet. Het lijkt me best leuk om bij iemand thuis op de bank te slapen en zo de cultuur van het land echt in je op te nemen.
Het lijkt me trouwens lastig dat jullie alleen maar Engels kunnen praten met anderen. Daar moet je denk ik wel aan wennen en voor oefenen!
Grappig dat sneeuwschoenwandelen echt een sport is! Lijkt me prachtig om te doen inderdaad! Alleen niet zo lekker op een hele lege maag, zonder uitzicht op eten ;).
Is het daar normaler m een griepprik te halen? Gek dat ze de patiënten zo kwetsbaar vinden.
En raar dat ze omroepen als er iets ergs aan de hand is, beter communiceren ze dat met werknemers onder elkaar, die het alleen maar hoeven te weten. Ik krijg al rillingen als ik een ambulance hoor langsrijden ;).
Het lijkt me spannend wat jullie doen zeg, zoveel nieuwe mensen, een nieuw huis en een heel land die je eerst nog niet kende.
Haha, zo grappig dat mensen al in een rij staan te wachten terwijl de bus er nog niet eens is. Maarja, voor een goede plek moet je wat over hebben :).
Hoe groot is die zak nacho chips dan wel niet :O?
Valie draagt ook nog een jasje, de buurman merkte op dat hij hem in gucci style eruit vond zien haha.
Ik kijk uit naar jullie volgende verslag!
Heel veel liefs Xx
-
26 Januari 2017 - 18:04
Emmy :
Heel leuk om te lezen wat jullie allemaal doen. Vind de couch surfer -
27 Januari 2017 - 11:23
Piet Vellekoop:
Dankjewel voor jullie verhalen. Het was weer een heerlijk verslag om te lezen. Mooi meegenomen trouwens dat je naast alle plezier en lol ook nog "lekker kan werken", zoals je zelf opmerkt. Tot het volgende verslag, met een hartelijke groet, Piet Vellekoop. -
27 Januari 2017 - 11:58
Aaltje:
Ha ha, ik herken een aantal van jullie opgevallen dingen. Aten we toch maar zomaar stamppot sla ipv stamppot andijvie ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley