De Coquihalla en de Icefields Parkway
Door: Ingeborg
Blijf op de hoogte en volg Marcel en Ingeborg
15 Maart 2017 | Canada, Banff
Nadat we last minute een auto hadden geregeld (met winterbanden en vier-wielaandrijving) en een couchsurf-adres voor de eerste nachten, gingen we vorige week zaterdagochtend op pad richting de nationale parken Jasper en Banff. We reden over een snelweg, maar wel een met stoplichten en waar je met je fiets ook over mag. Al snel verscheen er sneeuw in de omgeving en op de weg. Het weer was erg veranderlijk, maar geleidelijk werd het verder in het binnenland steeds kouder. Ons eerste adresje lag in Kamloops, tussen Vancouver en Jasper in.
Onze gastvrouw Caryn nam ons de volgende dag mee naar een huisje aan het meer waar ze met een vriendengroep had afgesproken voor sneeuwschoenwandelen en ‘weenie roasting’. Het was een erg leuke groep mensen. Marcel en ik maakten eerst met sneeuwschoenen een rondje over het bevroren meer en brachten koud bier bij een van de vrienden die in een tentje aan het ijsvissen was. Daarna was het tijd om worstjes (weenies) te roosteren boven het kampvuur. Twee mensen van de groep zijn reddingswerkers voor als iemand in de bergen in de problemen is geraakt, en gingen wat oefenen met de sneeuwscooter. Toen wij lieten vallen dat we zo’n ding nog nooit van dichtbij hadden gezien, mochten wij er ook even op racen! Die dingen kunnen superhard, het was erg gaaf.
Maandag reden we door naar Jasper National Park, waarbij we ongemerkt in een andere tijdszone terecht kwamen. Omdat Canada dit jaar haar 150 jarig bestaan viert, is de toegang tot alle nationale parken gratis en daar maakten we graag gebruik van. De volgende dag hebben we een ‘canyon ice walk’ gedaan, een wandeling door een rivierbedding waar in de zomer een kolkende rivier doorheen stroomt, maar die in de winter leeg staat met een dikke laag ijs op de bodem en allemaal bevroren watervallen. In speciale schoenen met flinke spikes konden we hier mooi doorheen lopen, een meter of 20 lager dan waar je in de zomer kunt staan. Heel tof om te doen en prachtig om te zien. Op de terugweg zagen we ons eerste wilde dieren in Canada (op de wasbeer na die we eerder in Vancouver hadden gezien – en die in de stad een grote plaag zijn). Vlak buiten het dorp zagen we elanden langs de weg. Die elanden schijnen tegen de schemering massaal het dorpje in te komen, ter bescherming tegen de wolven die het niet zo hebben op mensen.
Woensdag was het tijd om door te rijden naar Banff National Park, over de Icefields Parkway, die bekend staat om zijn prachtige uitzichten. Hier hadden we de hele dag voor uit getrokken, zodat we bij de verschillende mooie punten konden stoppen. Helaas sneeuwde het een groot deel van de dag, waardoor het uitzicht vooral erg wit was. Maar wat we niet konden zien hebben we later nog even opgezocht op ansichtkaarten ;).
Wat betreft de omstandigheden op de weg, dat varieerde gedurende de week tussen geen sneeuw op de weg en de weg zo bedekt met sneeuw dat je geen idee had of je op een twee- of vierbaansweg reed. Als de sneeuwschuiver net langs was geweest was het nog wel te doen, maar soms moest je goed zoeken naar begaanbare sporen. Glad is het niet echt geweest, omdat de sneeuw in het binnenland veel droger is dan wat wij gewend zijn: het is meer poeder. Bovendien was de temperatuur altijd onder het vriespunt waardoor de sneeuw niet steeds smelt en weer opvriest (dat is vaak wat het glad maakt). Tijdens de week hebben we het slechts een paar keer benauwd gehad. Eén keer reden we in een sneeuwstorm waardoor je maar een paar meter voor je uit kon zien. Waar wij onze snelheid aanpasten, deden de vrachtwagens en bussen dat niet, waardoor we steeds werden ingehaald en achter zo’n grote wagen stoof de sneeuw dan zo op dat je weer even niets zag. Ook kwamen we een keer vanuit het niets in een sneeuwwolk terecht, waardoor we niets zagen en geen idee hadden waar de weg liep. Die sneeuwwolk bleek veroorzaakt te worden door een sneeuwschuiver, die we pas zagen toen we er een paar meter van af waren.
Op donderdag was Marcel jarig en hadden we een hoogtepunt op het programma staan: een tocht met de hondenslee! Tegelijkertijd bereikte de temperatuur een dieptepunt met -22 graden Celcius, dus hadden we zoveel mogelijk kleren aan. Toen we bij de verzamelplek kwamen, waren de honden nog lekker aan het relaxen en kregen wij uitleg hoe we de honden en slee moesten aansturen. Daarna werden de laatste voorbereidingen getroffen en dat hadden de honden goed door: die werden heel actief en begonnen te blaffen en te springen. Ik mocht als eerste sturen terwijl Marcel in de slee ging. In het begin waren er behoorlijk wat heuveltjes, dan moest je de honden een beetje helpen door mee te rennen, dus koud had ik het al snel niet meer. Halverwege werd er gewisseld en konden we ‘onze’ zes honden knuffelen om ze te laten weten dat ze het goed deden. De tocht was al veel te snel voorbij en na nog een knuffelbeurt sloten we af met warme cider bij een kampvuur.
Een andere attractie van Banff zijn de Hot Springs, waar we ’s avonds behaaglijk buiten in het warme water konden zitten. Voor de badmeesters was het minder leuk, die hadden dikke skipakken en twee paar handschoenen aan. Alles wat boven het water uitstak, liep het risico om te bevriezen. Iedereen had dan ook wit haar van de bevroren damp en ik heb een uur lang rondgezwommen met een goed gelukte hanenham.
Vrijdag hadden we een lange reisdag voor de boeg, naar Summerland wat tussen Banff en Vancouver ligt. Bij vertrek was het -20 graden en onderweg zagen we de sneeuw steeds verder verdwijnen, tot het boven nul was toen we in Summerland arriveerden. Hier logeerden we op de couch bij Mark en Michelle en twee internationale scholieren die ze in huis hebben. In Summerland liggen veel wijngaarden en ook fruit-boomgaarden voor het maken van fruitwijn, fruitsiropen en jam. Na een proeverij met verschillende siropen, jam en wijnen zoals pompoen-, peer- en aardbei-rabarberwijn, zagen we dat ze ook ijs verkochten en dat lustten wij ook wel. Alleen was het kleinste hoorntje al zo groot dat we de lunch maar overgeslagen hebben. Daarna hebben we de berg in het midden van het dorpje beklommen, onderweg nog een paar geocaches scorend. Op de berg schenen ook coyotes en poema’s te zitten, maar die hebben we niet ontmoet.
Zondag was het helaas alweer tijd voor de laatste etappe, naar Vancouver. Ondanks dat veel mensen ons voor gek verklaarden om in de winter het binnenland in te gaan en waarschuwden dat de wegen wel eens dicht konden zijn, hebben we een prachtige tijd gehad. We hadden genoeg warme kleren mee en er was veel te zien en te doen in de nationale parken. Een heel geslaagde vakantie!
Groetjes,
Marcel en Ingeborg
P.S. We vonden de snelwegen hier wel mooie namen hebben, de titel bevat er twee.
P.S. Er zijn ook foto's van de hondenslee, maar onder het bericht zijn die om een of andere reden niet te zien. Onder het kopje 'Foto's' links in beeld kun je alle foto's bekijken.
-
15 Maart 2017 - 04:09
Jaap:
Wat een fantastisch verslag. En wat hebben jullie veel avontuurlijke en sportieve activiteiten ondernomen. En dat allemaal 20 graden onder nul, terwijl ik moet overleven bij 28 graden boven nul [wel bijna in dezelfde tijdszone]. Ik mis een verslag van de bijzondere ontmoeting met Clark's nutcracker. Maar misschien is het mijn voorrecht daar over te hebben mogen horen. Goede thuisreis. Hartelijke groet, Jaap (Papa) -
15 Maart 2017 - 16:18
Aleida:
Super mooi, die foto's! Dat moet inderdaad een hele mooie reis zijn geweest! En nu: aan het inpakken voor de terugreis? Volgens mij hebben jullie een aantal fantastische maanden in Canada achter de rug, en eruit gehaald wat erin zat. Heel leuk om daarvan mee te mogen genieten! Een goede reis terug gewenst, en hopelijk voelen jullie je snel weer thuis in Nederland.
Wij hebben hier net weer een verse laag sneeuw en zijn al de hele week jaloers op berichtjes vanuit Nederland over prachtig lenteweer. Jullie doen het zelfs nog beter: eerst genieten van alle pracht van de winter in Canada, en vervolgens ook nog meegenieten van het Nederlandse lenteweer, denk ik. -
15 Maart 2017 - 21:11
Janna:
Heel leuk verslag weer en prachtige foto's! Een goede reis terug en Nederland is en blijft ook een mooi land! Groetjes en een dikke kus! Janna -
16 Maart 2017 - 13:04
Henk En Tiny Fekkes.:
Hartelijk dank voor jullie verslag en de mooie foto's.
Goede terugreis gewenst en tot ziens in Enschede.
groetjes Henk en Tiny.
-
16 Maart 2017 - 18:28
Emmy Beenken:
Schitterende witte wereld, wat een avontuur. Die bevroren watervallen zijn mooi, zeg. Iets heel anders: jullie kunnen je verheugen op heerlijk lenteweer in Nederland. Tot over een paar weken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley